8. MENNEN MET MIJN PAARD.

DE EERSTE WANDELING!

Trainingen zijn nu gedaan en we zijn aan de eerste echte wandeling gekomen. Op zaterdag 28 juli 2007 is het zo ver na 11 weken training is deze namiddag met een iets wat onzeker weer het moment van de waarheid aangebroken.

Met vijf mensen plus de hond vertrekken we voor een korte wandeling. Het gaat van bij mij thuis richting Sint Brixius Rode. Via onze woonwijk waar het eerder rustig is naar een veldbaantje die de lagere school verbind met de dorpskom. Alles is prima verlopen hoewel ik beter inzie hoe bijzonder het is om met de koets te rijden. Het is al geen alledaags zicht laat staan dat sommige zelf weten wat een paard is. Zo lijkt het dan toch als je je mengt in het verkeer. Snel merk ik ook hoe eenvoudig het is om in het zadel te rijden. Omkeer maken is een lachertje en zelf achteruit gaan is een peulschil. Bij het nemen van een smalle weg hoop je maar een ding, dat er geen tegenligger aankomt. Met een paard kan je nog over de sloot springen, maar met een beladen koets is daar geen sprake van. In ieder geval na een wandeling van om en bij de drie kwartier zijn we zonder moeilijkheden terug thuis geraakt. Mijn paardje bleef trouw aan het beeld dat ik er van had, werken, luisteren en niet snel bang.

Voor mijn zoon Joris moest ik nog een rondje meer draaien hij wou zien hoe het was om te groomen!!! Ongelofelijk dat dit hem van de PC haalt. Ik denk dat ik een nieuwe groom kan inschakelen. Ik ben gelukkig.

2. FRANK EN ZIJN PAARDJE MAX .

We zijn nu al een week verder en ik weet dat Frank graag zou rijden met de koets maar ik moest voor mijn werk naar het buitenland en moest hem een week aan zijn lot overlaten.

Nu kunnen we een tweede keer oefenen ik ben terug. Aan de deur van Frank staat zijn vader en moeder. Ook zijn vrouw Nele en de kinderen staan er bij mijn vrouw en mijn dochter zijn meegekomen. En dat is nu het leukste aan deze sport, je komt er veel leuke mensen mee tegen. We spannen Max in en staan weer klaar om te vertrekken. Frank is gespannen, maar dat hoort er bij. Max houdt weer zijn hoofd schuin naar links en loopt dus bij het stappen steeds een beetje naar rechts. Ik laat Frank slechts enkele meters gaan en neem over, ik wil weten waarom hij dat doet. Maar ik vind ook niet onmiddellijk een verklaring. Ik kan hem wel sturen maar de eerste 50m is het ook geen zicht. Ik zet hem snel in draf om te zien of hij daarmee niet rechter loopt.

Dit verandert ook niet veel, ik besluit dan maar aan Frank de leidsels door te geven gezien het geheel goed bestuurbaar is. Frank zet hem in draf en we gaan het blokje om, alles verloopt netjes. Eens aangekomen neemt Frank zijn vrouw mee en zijn ouders voor een tweede rit. Ook hier verloopt alles vlekkeloos. We draven goed door daar waar het kan. Eens terug aangekomen gaan we voor een derde ritje, en ook hier verloopt alles goed. Blijven genieten is de boodschap, oefening baart kunst.

1. FRANK EN ZIJN PAARDJE MAX .

Frank woont net aan mijn weide met zijn vrouw en zijn twee schatten van kinderen. Hij heeft passie en heeft zich ook ingeschreven voor de cursus mennen. Frank kent nog niets van paarden en mennen maar gaat er voor. Ik vorm met hem een team en samen gaan we naar het examen van het A brevet.

Er rest ons nog bitterweinig tijd om klaar te zijn. Gelukkig heeft zijn paardje veel ervaring vooral in dubbelspan. Zijn paardje noemt Max, het is een fries, ne n’echte. Hij ziet het helemaal zitten Max, en is blij dat hij zijn energie eens wat kwijt kan. Voor Frank is alles maar dan ook alles nieuw. Zijn paardje, zijn koets en zijn tuig. Ik heb besloten om hem te helpen en we trainen dus samen. Samen dat moet wel, mijn paard verdraagt het strenge Liverpoolbit niet en ik kan dus mijn examen met mijn paardje niet doen. Traditie, gelukkig geloofde de gebroeders Wrigt in dingen die nog niet bestonden en had Edison zo zijn eigen kijk op de dingen.

Frank moet dus alles leren, van optuigen tot met zijn paardje spreken. Hij is eerder een stille jonge en dat moet hij doorbreken. Hij is goed voor zijn paard, soms te bekommerd maar ja als het allemaal nieuw is moet je ook aan elkaar gaan wennen. Max is een werker, het is een stevig gespierde reun die er graag bij is. Hij stapt gemakkelijk op de paardentrailer en is niet vies van een snoepje.

Bij de eerste les ging er iets mis Max houdt zijn hoofd naar links terwijl hij trekt. Ik dacht ligt dit aan de leidsels of heeft hij pijn in zijn mond. Na dat we het hoekje om waren vroeg ik aan Frank of ik eens mocht overnemen. Ik liet de teugels los en het ging al stukken beter. Dan zette ik Max in draf en het ging nog beter. Om te sturen tikte ik lichtjes links of rechts aan de teugels. Veel moest het niet zijn. Soms met zijn hoofd scheef zelf terwijl hij vooruit liep kon ik gerust sturen. Eens aan de volgende hoek gekomen gaf ik de teugels terug aan Frank, zo zou zijn vrouw die aan de voordeur stond niet onmiddellijk gemerkt hebben dat ik de leidsels had overgenomen. Alles was goed verlopen. Het optuigen, het inspannen en zelf de rit toonde ons dat Max ongevoelig is voor auto’s. Alleen het scheef houden van zijn hoofd bleef een raadsel. Misschien beter de volgende keer, maar dat lees je nog wel.

7.MENNEN MET MIJN PAARD.

Niet gepland.

Doel: De draf uitproberen en de respons op de overgangen van stap naar draf en van draf naar stap.
Ook het halt houden moet getest worden.

Ronaldo antwoord perfect.... zo goed dat ik géén woorden vind om dit te beschrijven. Het volstaat dat ik de komandos geef met de stem en hij voert het uit. Er eerst tussen ruiter en paard rust kalmte kracht passie en teamspirit.

Volgende oefening : Verkeersdrempels.

6. MENNEN MET MIJN PAARD.

Doel : De nodige aanpassingen doen en deze uittesten op dezelfde wandeling.

Ik heb de schotel van mijn koets gesmeerd en de handrem niet vergeten af te zetten. In het hoofdstel heb ik de stang voor een trendsbit geruild. Dit is het bit waar mijn paard aan vertrouwd is en die ik in alle vorige oefeningen heb gebruikt en waarmee ik ook onder het zadel rij.

Het paardje wordt opgetoomd de koets staat klaar. Het is mooi weer en vrijdag avond 20 juli 2007. Ik vertrek voor een rustige oefenwandeling. Na een paar stappen onder begeleiding van de groom (versta dus mijn dochter) voel ik al het verschil. Ik heb volle communicatie met mijn paard. Hij is volledig rustig en aan de orders. Ik laat mijn dochter alles los laten en laat ze op de koets plaats nemen. Ik kan in de uitgangshouding reiden mijn paardje reageert perfect op elk commando. Ik stap gewoon het blokje om en kan bij aankomst in de straat links omkeer maken.

Mijn vrouw ziet dat het goed is en neemt plaats op de koets. We vertrekken terug voor een blokje om ik zie dat mijn vrouw het leuk vind en gelukkig is . De oefening zit er op voor vandaag. alles is goed verlopen .

Wat heb ik geleerd:
1. Met dit bit is alles perfect onder kontrole.
2. Ik merk op dat er tussen de schoft van het paard en het de boord van het schoftje onvoldoende ruimte zit.
3. Ik moet de remmen van de koets eens kuisen om mijn wielen zo los mogelijk te maken.
4. Bij de volgende oefening zal ik eens draven. Tot nu toe heb ik alles in stap gedaan.

5. MENNEN MET MIJN PAARD.

Stap 12 trekken op de openbare weg.

Stap 12:

Doel van deze oefening: Voor de eerste keer met mijn eigen koets en paardje ingespannen rijden.

Ik heb een recreatie marathonkoets gekocht met een spoor van 1m 42, uitgerust met luchtbanden en een luchtvering (ik bespreek nog later deze keuze). Daaraan een Zilcotuig en 10 weken oefening met mijn paardje die voorheen nog nooit getrokken had.

Ik vertrek van bij mij thuis, mijn paardje kent dit vertrekpunt en het is ook de bedoeling om van bij mij thuis wandelingen te maken met vrienden die op bezoek komen. Ik bind mijn paardje aan de garagemuur en begin rustig op te tomen. Ik hou rekening met wat ik in de les heb geleerd en draai het borststuk om de manen in de richting van het haar.

Ik ben aandachtig en mijn paardje is rustig mijn dochter Sarah helpt als groom. Tot mijn verbazing is zij enthousiast om op de bok te mogen plaats nemen. Het verbaast mij omdat zij onder zadel al heel wat gescoord heeft. Zij staat mij aandachtig bij en ik weet dat ik op haar kan tellen. Net als Joris mijn zoon 21 die van zijn PC afkomt en zorgt voor het vastleggen van het evenement op de gevoelige plaat. Mijn vrouw die minder vertrouwen heeft in paarden maar meer vertrouwen heeft in wat ik uitspook is nog ver van op de koets te gaan zitten maar daar werk ik later nog wel aan. Ik denk dat als je aan zo een sport denkt, paardrijden, mennen, moet je ook rekening houden met je omgeving en hopen dat je familie achter je staat. Anders moet je bewust zijn dat dit maar gedeeltelijk kan slagen hoe gehoorzaam je paardje ook moge zijn.

Het is nu tijd om de koets op straat te zetten en mijn paard in de burry te plaatsen. De strengen worden vastgemaakt de broek wordt vastgemaakt en afgesteld. Ik heb aandacht voor de positie van de burry en ik zie dat het beter is dan de vorige keer bij Luc. Met dit punt had ik het moeilijk, of moet ik zeggen, had mijn paardje het moeilijk. Ik zie dat de burry iets meer open staat en dat de lengte van de strengen er voor zorgen dat er meer speling is tussen de burry en de schouder van het paardje. Wat ik niet door heb is dat de stoten van de buitensingel nog niet goed hangen. Dankzij het fotomateriaal van Joris, kan ik dat later duidelijk zien en weet ik wat ik moet bijsturen. De binnensingel heeft namelijk ogen waar de buitensingel in moet lopen en dat is het geval niet. De buitensingel komt dan achter de binnensingel in contact met de flank van het paard. Maar dit merk ik dus maar duidelijk na de wandeling. We vertrekken voor een zeer kleine rit en het trekken gaat goed. Ronaldo blijft er rustig bij, Sarah loopt voorop maar hoeft niet voor meer ondersteuning te zorgen. Ze steld mij vooral gerust. Zodra ik wil sturen loopt het fout. Ik zie dat mijn paard in verzet gaat en het bit niet aanvaard. De wandeling gaat verder en halfweg wordt er gewisseld Sarah gaat op de bok en ik loop voorop. Ik vind wel dat het trekken moeizaam verloopt maar mijn paardje blijft werken. Sturen gaat steeds moeilijker en we besluiten om zonder de leidsels te gebruiken verder te stappen. Ronaldo volgt mij op de voet, zo ken ik hem wel, tot thuis.

De wandeling is slechts 1km maar dat is voldoende om te leren wat goed en minder goed is.

Eens aangekomen wordt alles stap voor stap losgemaakt zoals in de les geleerd en mijn paardje wordt afgetoomd en beloond voor zijn werk.

Wat hebben wij geleerd:

1. De buitensingel moet beter bevestigd worden.

2. Ronaldo kan goed trekken en blijft rustig.

3. Het bit is veel te streng en bij de volgende oefening moet er een ander bit in.

4. Steeds zien of de handrem wel af staat! Tijdens deze wandeling was dit niet het geval. Ik versta beter waarom ik de indruk had dat het trekken van zo een koets een zware inspanning is. Bij het op straat zetten van de koets, heeft mijn zoon de handrem opgezet. Ik heb er niet meer naar gekeken en ga dus als beginnende koetsier in de fout. Ik heb dus veel geleerd en zal dit punt zeker bijwerken.

Sarah is het met deze conclusie eens. Ik ben gelukkig. Snel de volgende rit.

LINK NAAR FOTO'S

4. MENNEN MET MIJN PAARD.

Stap 10 inspannen in de koets zonder rijden

Stap 11 trekken van een koets.

Stap 10 en stap 11.

Doel van deze oefening: Zien hoe mijn paardje reageert bij het optomen en inspannen in een koets.

Deze nacht heb ik bijna niet geslapen, ik hoopte dat het goed zou gaan met mijn paardje. Ondanks de oefeningen is het inspannen in een koets een grote stap. Ik kon gelukkig op de hulp van Luc Cloots tellen, hij had mij voorgesteld om zijn koets te gebruiken. Dank u Luc je hulp kwam goed van pas. Ook mijn dochter Sarah mijn zoon Joris kwamen mij ter hulp Sara als groom en Joris als fotograaf. Mijn vrouw kwam eerder als jurylid het geheel beoordelen en zij zag dat het goed was. Samen hebben we het zilcotuig in elkaar gestoken. Gelukkig is Luc sterk in het puzzelen. Het Zilco tuig is volledig uit kunststof en zeer zacht in de hand. Luc heeft zich voor ons ongelofelijk ingezet, hij aarzelde niet om ook het empathy borststuk nog eens te halen en aan te passen. Hij hield zijn koets uit de stalling en paste zijn burry aan mijn paardje aan. Alles ging zoals gepland, ik wist dat het bit te streng zou zijn en Ronaldo (mijn paard) ging enkele keren in verzet. Verder waren wij verbaasd, hij ging eerst enkele keren bij Luc rond de piste en dan gingen wij de baan op. Auto’s en andere dingen laten hem niet snel schrikken. Ik ben gewoon om met hem te wandelen. Door zijn aarzelingen en het verzet op het bit moest ik voor hem lopen en zo kwam hij tot rust.

Het mooiste moment was als mijn dochter die op de koets zat en de leidsels in de hand hield verbaast was van de sterke band die ik met mijn paardje heb. Dat zij die opmerking maakte was voor mij het hoogtepunt en de bevestiging van de manier waarop ik met mijn paardje bezig ben.

In ieder geval was de oefening positief en ik kocht dan maar mijn koets en mijn Zilcostel. Over de koets heb ik het later nog.

· Wat heb ik geleerd:

1. Mijn paardje kan een koets trekken.

2. Mijn paard vindt het Liverpool bit helemaal niets.

3. De burry was te lang geregeld en in de bochten drukte deze tegen de schouders van het paard wat het paard deed stoppen. Het paard dacht dat hij tegen een opstakel aanbotste.

4. De buitensingel mag niet te los zijn, een juiste spanning zorgt er voor dat bij een bocht naar rechts en via het schoftje er ook aan de linker burry wordt getrokken. Als de speling te groot is kan dat niet en zal het paard op de rechter burry moeten duwen, een onervaren paard denk dan dat hij ergens tegenaan loopt en stopt. Dat is ten minste wat mijn paard overkwam. Op de foto’s kan je zien dat bij het trekken, de burry te veel naar voor zit. Je kunt dan makkelijk de gevolgen ervan inschatten bij het nemen van een bocht.

Volgende stap.

Stap 12 trekken op de openbare weg.

Link naar foto's.

3. MENNENMET MIJN PAARD.

Stap 8 trekken van een slede op de openbare weg.

Stap 9 trekken van een beladen slede.

Stap 10 inspannen in de koets zonder rijden

Stap 11 trekken van een koets.

Stap 12 trekken op de openbare weg.

Stap 8:

Doel: trekken op de openbare weg.

Om deze oefeningen te doen heb ik gekozen om van bij mij thuis te vertrekken. Gezien het vooral van hier is dat ik zeker in het begin zal vertrekken om een uitstapje te maken.

Mijn slede staat klaar mijn paardje draagt het borsttuig en het schoftje die ik nu al enkele weken mag gebruiken van een goede vriend. Het geheel is te klein omdat het van een pony komt maar ik ben heel blij dat ik het heb en mag gebruiken. Ik maak ook van de gelegenheid gebruik om hem te bedanken, hartelijk dank Patrick voor je hulp en steun. Mijn paard wordt voor de slede gespannen en we vertrekken de straat op het blokje om. Alles verloop naar wens buiten de gezichten van de omstanders die zich afvragen wat ik van plan ben met dat paard en die uit een palet gemaakte slede. Vooral het stukje buis die er achteraan aanhangt en een klingend lawaai maakt als het over de weg botst is van belang om mijn paard rustig te houden voor lawaai achter hem.

Stap 9: Mijn buurvrouw ziet dat het goed is en vraagt of zij op de slede mag plaats nemen. Ik vind dit ontzettend leuk om al een buurvrouw op wandeling te mogen mee nemen. Laat hem maar lopen zegt ze, en ik ga in draf over. Ik breng haar naar huis terug na een linksomkeer aan het eind van de straat. Ik oefen natuurlijk de Achenbach methode en het lukt mij wel. Aan haar glimlach te zien is alles goed verlopen.

Wat hebben we geleerd:

1. De straat is geen probleem, dat was vroeger al niet onder het zadel.
2. Een gewicht op de slede en lawaai achter hem is geen probleem.

De negende les mennen.

Deze les was de laatste theorieles. We zijn begonnen met het Achenbach systeem te herhalen en in te oefenen. Dan gaf Danny nog een kort overzicht van het verkeersreglement en de inhoud van de examenstof. Rijden in het verkeer voor het A brevet. En voor het B brevet, al wat er te kennen valt voor het A brevet, plus dressuur en vaardigheidsproef. Ik beperk mij tot het A brevet omdat ik mij zeker géén wedstrijd zie rijden. Dit zal al moeilijk genoeg zijn. Ik heb nog nooit met een koets gereden en zie het niet zitten om tegen september dit perfect te doen. Mijn dochter staat ingeschreven voor de zomertornooien van de LRV en dat zal al heel wat werk opslorpen. Maar ja ik laat de moed niet zakken. Misschien lukt het of misschien net niet. Ik heb nog steeds geen, rijtuig en ik krijg tegenkanting van mijn omgeving die zich afvraagt waarom ik dit wil doen. Voor mij is het een nieuwe ervaring en het zal best lukken als ze het met hun eigen ogen zien.

De achtste les mennen.

Deze les was een herhalingsles enkele overgeslagen punten werden besproken. Ik vond de afstelling van de leidsels bij dubbelspan zeer interessant de verdeling van de gaten op de stoten en hun invloed op de paarden.

2. MENNEN MET MIJN PAARD.

Stap 6 trekken met het schoftje aan.

Stap 7 trekken van een slede

Stap 8 trekken van een slede op de openbare weg.

Stap 9 trekken van een beladen slede.

We zijn nu al enkele weken verder en het is weer eens tijd om alles op een rij te zetten. De stappen die ik hierboven beschrijf zijn goed verlopen en ik ben inmiddels al aan stap 9 beland. Gezien ik géén koets heb kan ik nu niet meer verder. Maar ik blijf dan maar verder trainen met de slede op de openbare weg. Nu, ver ben ik nog niet geweest, maar daar hoop ik wel snel verandering in te brengen.

De trainingstappen zorgen er voor dat ik duidelijk zie wat wel en wat niet gaat. Het opstellen van trainingsstappen heb ik geleed door de cursussen trainingpsychologie die ik in Syntra Midden Vlaanderen volgde bij Inge Teblick.

Stap 6:

Doel: Trekken met het schoftje aan.

De bedoeling is om te zien hoe mijn paardje reageert op de volledige uitrusting. Het aanbrengen van de culeron (dat is het riempje die onder de staart doorgaat en als doel heeft het schoftje op zijn plaats te houden) verliep zonder probleem mijn paard reageerde helemaal niet tijdens het optuigen. Ik herinner mij de opmerking van onze lesgever over het riempje die de culeron met het schoftje verbind. Gezien dit dubbel ligt over de rug van het paard is dit best voorzien van een pasantje om het op elkaar kletsen van de riemen tegen te gaan en zo het paard te verstoren.

Het is wel wat moeilijk omdat het tuig die een vriend mij leende te klein is voor mijn paard. Maar ik ben hem toch dankbaar omdat het mij de mogelijkheid bied om te zien of het met mijn paard wel kan lukken.

Stap 7.1:

Doel: Trekken van een slede.
De bedoeling is om de trekkracht te vergroten en het geluid op te drijven om de reactie van het paardje te controleren. Alles verliep ook hier goed, dankzij de hulp van de Groom, mijn dochter Sarah, zij houdt het paard stil terwijl ik de slee aan de strengen vast maak. De strengen zijn voorzien van een eindje vlaskoord zodat in geval van paniek dit makkelijk zou breken en het paard bevrijden.

Sarah stapt ook eerst enkele passen mee en stelt het paard gerust. Dan gaat zij achteruit en kan ik alleen met mijn paardje oefenen. Het is niet zo eenvoudig om in het begin de Achenbach methode toe te passen maar daar ligt de fout bij mij ik zal nog heel wat moeten oefenen.

Gezien alles goed verloopt hou ik het rijden in de piste kort en besluit ik rond de stallen te wandelen met de slede. Leuk ook hier gehoorzaamt het paardje perfect aan elk commando.

Ik beslis dan maar om gewicht op de slede te leggen en Sarah is onmiddellijk klaar om er gaan op te zitten. Maar hier gebeurt er iets leerrijk het paardje moet nu trekken, het borststuk houdt hem tegen en hij gaat even naar links en naar rechts op zoek naar minder druk. Ik besluit om een stap terug te zetten en het toeval wil dat ik ontzettend veel geluk heb. Er staat een kereltje op mij te kijken van 8 a 9 jaar en ik stel hem voor om op de slede plaats te nemen.

Zonder aarzeling neemt de jongen plaats, ik laat mijn paard vertrekken en je ziet dat mijn paard ontdekt dat hij door te trekken los kan komen. Na een twee tal rondjes met de jongen neemt mijn dochter terug plaats. Nu weet het paardje hoe het werkt en zonder aarzeling trekt hij de slede voort. Na twee keer rond de gebouwen stopt de oefening en wordt er voldoende beloond.

Ik ben gelukkig.

Stap 7.2:

Doel: Trekken van een slede.

Ik bouw nu een slede met een houten balk en daarachter een metalen staaf.

Doel van deze stap b.m.v. deze balk meer lawaai maken en de piste gladzetten om zo het Achenbach systeem te oefenen.

Ik vertrek onmiddellijk op verharde ondergrond omdat ik hier natuurlijk veel lawaai zal hebben van de ijzeren staaf.

Het paard reageert op het lawaai en wil vooruit vluchten. Maar van paniek is geen sprake. Ik kan hem met de stem tot rust brengen en met lichte weerstand op de teugels blijft hij bij mij en komt hij tot rust. Dan gaat het richting piste en lopen we letterlijk en figuurlijk de piste plat. Als we de rijpiste verlaten komen we terug op de verharde ondergrond. De ijzeren staaf maakt veel lawaai maar het paardje reageert er niet meer op.

Dit was zeker een goede oefening gezien het helse lawaai van de ijzeren staaf.

Steeds spreken met je paard is van groot belang stemhulpen zijn onontbeerlijk voor je paardje.

Volgende stappen:

Stap 10 inspannen in de koets zonder rijden

Stap 11 trekken van een koets.

Stap 12 trekken op de openbare weg.