Stap 12:
Doel van deze oefening: Voor de eerste keer met mijn eigen koets en paardje ingespannen rijden.
Ik heb een recreatie marathonkoets gekocht met een spoor van 1m 42, uitgerust met luchtbanden en een luchtvering (ik bespreek nog later deze keuze). Daaraan een Zilcotuig en 10 weken oefening met mijn paardje die voorheen nog nooit getrokken had.
Ik vertrek van bij mij thuis, mijn paardje kent dit vertrekpunt en het is ook de bedoeling om van bij mij thuis wandelingen te maken met vrienden die op bezoek komen. Ik bind mijn paardje aan de garagemuur en begin rustig op te tomen. Ik hou rekening met wat ik in de les heb geleerd en draai het borststuk om de manen in de richting van het haar.
Ik ben aandachtig en mijn paardje is rustig mijn dochter Sarah helpt als groom. Tot mijn verbazing is zij enthousiast om op de bok te mogen plaats nemen. Het verbaast mij omdat zij onder zadel al heel wat gescoord heeft. Zij staat mij aandachtig bij en ik weet dat ik op haar kan tellen. Net als Joris mijn zoon 21 die van zijn PC afkomt en zorgt voor het vastleggen van het evenement op de gevoelige plaat. Mijn vrouw die minder vertrouwen heeft in paarden maar meer vertrouwen heeft in wat ik uitspook is nog ver van op de koets te gaan zitten maar daar werk ik later nog wel aan. Ik denk dat als je aan zo een sport denkt, paardrijden, mennen, moet je ook rekening houden met je omgeving en hopen dat je familie achter je staat. Anders moet je bewust zijn dat dit maar gedeeltelijk kan slagen hoe gehoorzaam je paardje ook moge zijn.
Het is nu tijd om de koets op straat te zetten en mijn paard in de burry te plaatsen. De strengen worden vastgemaakt de broek wordt vastgemaakt en afgesteld. Ik heb aandacht voor de positie van de burry en ik zie dat het beter is dan de vorige keer bij Luc. Met dit punt had ik het moeilijk, of moet ik zeggen, had mijn paardje het moeilijk. Ik zie dat de burry iets meer open staat en dat de lengte van de strengen er voor zorgen dat er meer speling is tussen de burry en de schouder van het paardje. Wat ik niet door heb is dat de stoten van de buitensingel nog niet goed hangen. Dankzij het fotomateriaal van Joris, kan ik dat later duidelijk zien en weet ik wat ik moet bijsturen. De binnensingel heeft namelijk ogen waar de buitensingel in moet lopen en dat is het geval niet. De buitensingel komt dan achter de binnensingel in contact met de flank van het paard. Maar dit merk ik dus maar duidelijk na de wandeling. We vertrekken voor een zeer kleine rit en het trekken gaat goed. Ronaldo blijft er rustig bij, Sarah loopt voorop maar hoeft niet voor meer ondersteuning te zorgen. Ze steld mij vooral gerust. Zodra ik wil sturen loopt het fout. Ik zie dat mijn paard in verzet gaat en het bit niet aanvaard. De wandeling gaat verder en halfweg wordt er gewisseld Sarah gaat op de bok en ik loop voorop. Ik vind wel dat het trekken moeizaam verloopt maar mijn paardje blijft werken. Sturen gaat steeds moeilijker en we besluiten om zonder de leidsels te gebruiken verder te stappen. Ronaldo volgt mij op de
voet, zo ken ik hem wel, tot thuis.
De wandeling is slechts 1km maar dat is voldoende om te leren wat goed en minder goed is.
Eens aangekomen wordt alles stap voor stap losgemaakt zoals in de les geleerd en mijn paardje wordt afgetoomd en beloond voor zijn werk.
Wat hebben wij geleerd:
1. De buitensingel moet beter bevestigd worden.
2. Ronaldo kan goed trekken en blijft rustig.
3. Het bit is veel te streng en bij de volgende oefening moet er een ander bit in.
4. Steeds zien of de handrem wel af staat! Tijdens deze wandeling was dit niet het geval. Ik versta beter waarom ik de indruk had dat het trekken van zo een koets een zware inspanning is. Bij het op straat zetten van de koets, heeft mijn zoon de handrem opgezet. Ik heb er niet meer naar gekeken en ga dus als beginnende koetsier in de fout. Ik heb dus veel geleerd en zal dit punt zeker bijwerken.
Sarah is het met deze conclusie eens. Ik ben gelukkig. Snel de volgende rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten