Na enige oefening staat vast dat Max geen paardje is voor een beginneling. De koppige houding van Max brengt ons in moeilijkheden op de openbare weg. We besluiten om het gedrag van Max eens waar te nemen onder het zadel. Het opzadelen en bestijgen verloopt zonder probleem. als ik een eindje met hem de veldbaan doorwandel voel ik snel het gedrag van dit paardje. Plots wil hij zijn wil opleggen en valt de gehoorzaamheid weg. Zodra ik Max met de zweep aantik, en dan moet ik zeggen "aantikje" indien hier een verkleinwoord voor bestaat dan zie ik dat hij zeer bang is voor de zweep. In de rijpiste gedraagd hij zich eerst correct maar plots heeft hij er genoeg van en wordt hij koppig. Hij bokt of stijgert niet, hij vecht soms tegen de comandos in. We laten hem werken zodat hij rustiger wordt. Na een poosje lukt het om hem naar rechts te laten inbuigen. Dan laat ik Frank op zijn paardje plaats nemen en na enkele rustige rondjes gaan we terug naar de stal.
Wat is onze bedoeling hiermee?
Onder het zadel voel ik beter of het paar samenwerkt of tegen mij inwerkt. Het paard te laten verstaan dat gehoorzaamheid tot lastverlaging leid. Hier spreken we van negatief belonen. Dat de ruiter een partner is en niet een tegenstander. Dat de zweep geen middel van straf is maar tot aanzetten. Mijn mening is dat enkel als het paard agresief gedrag naar de ruiter vertoont er gestraft moet worden. Dan spreken we van positief straffen. Dit is hier zeker het geval niet, op geen enkel moment vertoond Max agressie naar de ruiter. Ik zou wel eens met hem willen gaan wandelen onder het zadel, Max is en blijft een leuk paard maar aan zijn koppigheid moet gesleuteld worden.
Zoals Danny zegt elke dag mee rijden en wandelen en dan komt het wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten